Ailem beni adam yerine koymuyor, ne yapayım?
Soru DetayıAilemiz düşüncelerimizi önemsemiyorsa, dinlemeyip kendi bildiğini yapıyorsa ne yapmalıyız? Onlarla düzgün şekilde konuştuğum halde asla dinlemiyorlar. Yani evlat ayrımı yaptıkları da gayet açık, bazen beni küçük görüyorlar. Gerçekten itaat etmek zorunda mıyım, oluyorsa nasıl? Lütfen tatmin edici cevaplar verirseniz sevinirim.
Değerli kardeşimiz,
Sözünü ettiğiniz sıkıntılar duygusal açıdan gençleri en çok üzen olaylardan biridir. Çünkü insanın en çok ihtiyaç duyduğu şeylerin başında anne ve babasının ona değer vermesi ve -senin tabirinle- onu adam yerine koymasıdır.
Bu doğal bir ihtiyaçtır. Eksik olduğu zaman kişide ömür boyu travma etkisi bırakabilir. Bu konuda anne ve babalara büyük sorumluluk düşüyor.
Bununla beraber, aslında konuya daha yakından bakıldığında anlaşılacaktır ki, anne ve babaların çok büyük bir çoğunluğu, çocuklarını seviyor ve değer de veriyorlar. Onların parmağına diken batsa acısını önce kendi yüreklerinde hissediyorlar.
Ancak eğitim eksikliği, çocuk ve gencin psikolojisini bilemem ve de kendi anne-babalarından gördükleri olumsuz davranışları çocuklarına yansıttıkları için çocuklar kendilerini değersizmiş gibi görebiliyorlar.
Örneğin çocuk bir konuda bir şeyler yapmak istiyor, ama anne-babası -doğru veya yanlış- bunun çocukları için zararlı olduğunu düşünerek hemen reddediyorlar. Asıl niyetleri yavrularını korumak ve kollamaktır. Ama gencin duygularını ve düşüncelerini dikkate almadıkları veya ona bu konuyu güzelce anlatıp, neden karşı çıktıkları konusunda onları ikna edemedikleri için çocuk kendisini değersiz ve önemsiz görebiliyor.
Bu çerçevede size yardımcı olabilecek bazı öneriler ve yaklaşımlar sunmak istiyorum:
Yaşadığınız sıkıntıları nazikçe dile getirin
Anne ve babalarınız sizin yaşadığınız olumsuz duyguları fark etmeyebilirler.
Bunun için öncelikle hissettiğiniz olumsuz duygu ve düşünceleri onlarla kibarca konuşun. Aynı şekilde aile içindeki ayrımcılığı fark ettiğinizde bunu direkt suçlayıcı bir dille değil, “Ben böyle hissediyorum” şeklinde ifade edebilirsiniz.
Örneğin: “Bazen fikirlerime değer verilmediğini hissediyorum, bu beni üzüyor.” “Kardeşimle aramızda ayrımcılık yapıldığını düşündüğümde kendimi değersiz hissediyorum.” demek gibi.
Haksızlığa karşı susmak saygı değildir
Anne-babanızdan bile olsa şahsınıza yapılan haksızlık ve yanlışları dile getirmek saygısızlık olmadığı gibi, bu konuda susmak da itaat etmek değildir.
Bunun için saygısızlık korkusu ile susmak yerine, adabına uygun olarak konuşup haksızlığı dile getirebilirsiniz. Hatta bir sınır da koyabilirsiniz.
Örneğin “Bu konuda fikrimi söyledim, siz farklı düşünüyor olabilirsiniz, benim de kendi hayatımla ilgili konularda görüş bildirme hakkım var, bu durum size saygısızlığımdan değil, sadece fikrimi ve düşüncemi paylaşmak istedim.” gibi net ve sakin bir dil kullanabilirsiniz.
Kendi değerinizi ve düşüncelerinizi güçlendirin
Anne-babanız bilmeden sizin düşüncelerinize önem vermese veya küçümsese bile, kendi değerinizin ve düşüncelerinizin önemli olduğunu kendinize sık sık hatırlatın.
Özgüveninizi artırmak için kendinizi geliştirmeye ve kendi fikirlerinize sahip çıkmaya odaklanın.
Siz kendinizi geliştirdikçe, anne-babanız da başkaları da sizdeki gelişmeyi fark edip değer verecekler ve sevgilerini dile getireceklerdir.
Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet
Yorum gönder